Woliera

[sroszkowski]

Czy ktoś podjąłby się napisania materiału do Woliery o gęgawach - ale z punktu widzenia nie ornitologicznego tylko hodowlanego. Mam ciekawe zdjęcie na okładkę, które pochodzi z Konkursu Nasze Ptaki. Autor: C.Korkosz

---

gegawa.jpg Zdjęcie na okładkę Woliery?

Plik ściągnięto 8913 raz(y) 38,4 KB

[el lobo]

Moge napisac taki materiał, ale może sie nie spodobać. Zawsze pisze prawde o hodowli, a gegawy pod wieloma wzgledami sa uciążliwe, więc raczej zniechęcał bym do ich hodowli.
To są agresywne, niszczycielskie ptaki, które w sezonie legowym sa niebezpieczne dla innych gęsi. Ich hodowla przysporzyła mi więcej zmartwiień, niz przyjemności.
Temat jednak jest ciekawy, gdyz można poruszyć zagadnienia hybrydyzacji, udomowienia , wpływu sztucznego odchowu na zachowanie ptaków.

[sroszkowski]

No to cieszę się z pozyskania nowego autora.
Dlaczego - w pewnym sensie na wyrost - proszę o napisanie o gęgawach w kontekście hodowlanym? Ponieważ "Woliera", jak sama nazwa wskazuje, skierowana jest głównie do hodowców. Co prawda bardzo dużo u nas miejsca zajmują ptaki dzikie, ale bardzo często jesteśmy za nie krytykowani przez, zwłaszcza przez środowisko gołębiarskie. Zdecydujcie się - mówią hodowcy gołębi - albo jesteście pismem ornitologicznym albo "hodowlanym".
Tak ustawiony temat "zniechęcający" do hodowli tych tych ptaków może mieć swoją głębię i wymowę i może coś z niego wiecej wynikać niż to się dzieje w przypadku "normalnych" materiałów. Trzeba postawić sobie choćby pytanie: czy warto na siłę zamykać gęgawy w symbolicznych wolierach i gdzie jest granica ingerencji człowieka w ich ptasie życie?
Objętość - bez większego znaczenia, do wyczerpania tematu; najczęściej jest to dla ważnych materiałów od 3 do 5 stron znormalizowanego maszynpisu.
Zdjęcia, koniecznie trzeba już zacząć szukać zdjęć.

[el lobo]

Mam jakies tam zdjęcia gegaw, około 40-50, cos sie wybierze.
A na kiedy ma to być, bo potrzebuje jakies 3 dni.
Chciał bym tym swoim materiałem pokazać jak według mnie powinien wygladać opis gatunku w książce o blaszkodziobych, co jest ważne dla hodowcy z pewnym doświadczeniem, nie laika zachwycającego się wszysykim( przepraszam za to okreslenie - dość brutalne).

[sroszkowski]

Jest na to bardzo dużo czasu bo prawie miesiąc. Obecnie zsyłamy do druku numer marcowy. Dobrze byłoby zrobić jakiś jeden modelowy opis gatunku tak aby można się było na nim wzorować przy konstruowaniu opisów do albumu o blaszkodziobych. Chociaż w tym przypadku warto byłoby temat potraktować bardziej publicystycznie - właśnie w tym szerszym kontekście, o którym było mowa wyżej.

[el lobo]

Moja propozycja schematu opisu

Amazonetka - Amazonetta brasiliensis
Suche fakty
Wystepownie:Ameryka Południowa
Klimat: tropikalny
Wielkość: od 350g do 650 g, w zależności od podgatunku
Dojrzałość: w pierwszym roku
Pokarm: głównie pochodzenia roślinnego
Zniesienie: 6-8 jasno-kremowych jaj
Sposób gniazdowani: w dziuplach lub na ziemi pod osłoną roślinnośći
Czas wysiadywania: 23-26 dni
Agresja: bywają agresywne w czasie sezonu lęgowego
Odporność: wymaga ochrony w czasie zimy
Hybrydyzacja: nie stwierdzono hybryd tego gatunku

Amazonetka zamieszkuje tropikalne lasy północnej i centralnej Ameryki Południowej, na wschód od Andów.
Kaczka ta jest bardzo ciekawa, ze względu na szereg cech, nie występujących u innych kaczek. Niekiedy zaliczana jest do cyranek i nazywana cyranką amazońska lub cyranka brazylijską. Częściej nazywana jest amazonetka lub kaczka brazylijska i klasyfikowana jest jako kaczka drzewna obok mandarynki, karolinki i grzywienki. Z grzywienką ma kilka wspólnych cech.
U gatunku tego wyodrębniono 2 podgatunki :
-Amazonetke wiekszą - Amazonetta brasiliensis ipecutiri – zamieszkuje tereny od wschodniej Boliwi i południowej Brazylii do północnej Argentyny i Urugwaju.
-Amazonetke mniejszą - Amazonetta brasiliensis brasiliensis – zamieszkuje tereny wschodniej Kolumbii, północnej i wschodniej Wenezueli, Gujany i północnej i wschodniej Brazylii.
Różnice pomiędzy tymi podgatunkami widoczne są w wielkości oraz nieznacznie w kolorze upierzenia. Amazonetka wieksza ma kolory bardziej brązowo-złote, natomiast odcień upierzenia amazonetki mniejszej wpada w szaro-brązowy. Najbardziej istotną różnicą w ubarwieniu obu podgatunków jest to, iż u samic amazonetek większych biała plama pod dziobem jest znacznie większa i sięga znacznie na szyje.
Ogólnie kaczka ta na pierwszy rzut oka nie zachwyca urodą, ale wystarczy chwile się przyjrzeć by zobaczyć jej niezwykłe cechy.
Po pierwsze nie posiada ona typowego dla kaczek lusterka na skrzydle. Lotki mają kolor czarny z silnie metalicznym zielonym połyskiem, szczególnie widocznym w słońcu. Zieleń jest bardziej intensywna na lotkach wewnętrznych. Lotki drugiego rzędu maja niezwykły układ kolorystyczny. Od stawu do ostatniej lotki przy ciele pióra mają dwubarwny, biało – czarny układ.
Inna charakterystyczna cecha ubarwienia widoczna jest przy rozłożonych skrzydłach lub w locie. Cechą tą są czarne pióra na grzbiecie tworzące wzór podkowy oraz czarny ogon.
Gdy skrzydła są złożone nie widać tego charakterystycznego ubarwienia, jedynie czarne końcówki lotek i ogona.
Nawiązując do grzywienek, samce amazonetek, również posiadają grzywy. Nie są one zbyt duże, tworzą je czarne pióra. Kształt tych kaczek oraz sposób poruszania się przypomina trochę drzewice. Kaczki te mają znacznie dłuższe nogi i szyje niż inne cyranki. Podobieństwo do grzywienek najbardziej widoczne jest w czasie sezonu godowego, gdy samce przybierają bardziej pionową postawę i stroszą grzywy.
W czasie sezonu lęgowego kaczki te potrafią się awanturować z mniejszymi gatunkami. Samce w tym czasie są dość napastliwe, a nie lubią zwłaszcza kaczek o czerwonych dziobach.
Zachowanie to pojawia się już z końcem zimy, więc należy wziąć to pod uwagę. W czasie tokowania dziób samca przybiera bardzo intensywny czerwony kolor. Kaczka swym zachowaniem prowokuje kaczora do agresji.
Kaczki te w hodowlach, gniazda zakładają w dziuplach lub skrzynkach lęgowych, rzadziej na ziemi wśród roślinności. Gdy para wybierze sobie jakąś dziuple, to zaczyna jej bronić. Gdy dziupla jest już zajęta, przez mniejszy gatunek, to dochodzi do eksmisji lokatora.
Samica składa od 6 do 10 jaj. Wysiaduje pilnie przez 23-26 dni. W tym czasie kaczor przebywa stale w pobliżu dziupli. Po wyklucie się piskląt oboje rodzice prowadzą je na wodę. Pierwsza idzie samica, za nią młode, na końcu samiec, który osłania tyły. W razie niebezpieczeństwo młode chowają się w gąszczu a dorosłe ptaki udają kontuzje. Tłuką skrzydłami po ziemi, udają złamane skrzydło i próbują odciągnąć napastnika.
Młode rosną szybko i nie stwarzają problemów. Odróżnienie samca od samicy nie jest trudne, gdyż w wieku kilku tygodni dzioby samców zaczynają czerwienieć, gdy u samic pozostają szare. Młode ptaki wypierzają się całkowicie po około dwóch miesiącach. Młodzież może pozostać z dorosła para do wiosny. Później młode ptaki zaczynają być przeganiane przez rodziców. Na jednym wybiegu powinno utrzymywać się tylko jedna dorosła parę tych kaczek, gdyż umieszczenie drugiej pary prowadzi do ciągłych starć miedzy nimi.
Starsza para lęgowa potrafi wyprowadzić w ciągu roku 2, a nawet 3 lęgi. W naszych warunkach klimatycznych 3 lęgi w roku są bardzo rzadkie, ale 2 zdarzają się, zwłaszcza w latach, w których wiosna jest wczesna i ciepła.
Gatunek ten jest łatwy w hodowli. Ptaki dojrzałość osiąga w pierwszym roku życia. U kaczek tych nie występuje szata spoczynkowa, poza okresem lęgowym dziób samca ma mniej intensywną barwę. Gatunek ten odżywia się pokarmem takim jak inne kaczki właściwe, czyli nasionami, roślinami wodnymi, korzonkami i wodnymi owadami. W naturze owady stanowią znaczny udział dietach młodych ptaków.
Jako gatunek tropikalny wymaga pełnej ochrony w czasie zimy. Ptaki zimą powinny przebywać z zamkniętym, pomieszczeniu. Raz dziennie powinny mieć możliwość wykapania się poza pomieszczeniem, ale w takich warunkach by nie miały kontaktu z lodem i śniegiem, gdyż ich nogi są podatne na odmrożenia.
Kaczek tego gatunku nie powinno się kopiować, gdyż pozbawione możliwości lotu, tracą wiele na swej urodzie. Z racji tego, gatunek ten powinien być utrzymywane w wolierach, umożliwiających swobodny lot.

[wanted]

Czyli wszystko w normie. ładnie opisane i jak sam widzę, wiele nie odbiegam w swoich opisach od tego. Staram się jednak by był troszkę dłuższy, no ale znając możliwości el lobo, jak się przyłoży, też by się znacznie rozpisał.

[el lobo]

Mam taki pomysł, by przed opisywaniem konkretnego gatunku zrobic opis wymagań całej grupy, do której dany gatunek należy i w tym wstepnym opisie zawrzeć informacje, które sa takie same dla wszystkich gatunków z tej grupy. W opise gatunku, bedzie mozna najwyżej wspomieć o wymaganiach odbiegających od normy. Przykład: najpierw opis wymagań dotyczacych utrzymania , żywienia i tp drzewic, a później opisy poszczególnych gatunków drzewic. Tak samo gesi, magellanki, kazarki, gesiówki, łabedzie, świstuny , krzyżówki i gatunki pokrewne, cyranki, płaskonosy, rożeńce, srebrzanki, grązyce, tracze i gagoły, edredony, torpedówki, sterniczki, kaczki morskie, kaczki dziuplowe i pozostałe nie nalezące do wymienionych grup

[sroszkowski]

Grunt to dobra organizacja pracy. Taka pozycja musi być przejrzysta dla czytelnika. I w takim zakresie dobre ksiązki mają ogromną przewagę nad informacjami, które można wyszukać w interencie, gdzie, co prawda, można znalęźć potężną dawkę wiedzy, ale często nieuporządkowanej i chaotycznej.

[el lobo]

A jakies konkrety?
Moje propozycje wynikaja z mojego spojrzenia na ten problem, jakich informacji potrzebowałem i jakich szukałem, co jest dla mnie najistotniejsze, a co ma znaczenie drugoplanowe.